Ubisoft is op dreef en daar heb ik helemaal geen moeite mee. Want de games die deze studio produceert zijn stuk voor stuk pareltjes die mijn coronabestaan enorm veel aangenamer maken! Na Watch Dogs Legion en Assassin’s Creed Valhalla volgt ook nu Immortals Fenyx Rising. Ubisoft heeft duidelijk het beste voor het laatst bewaard. Immortals Fenyx Rising is zonder twijfel de leukste open wereld game die ik dit jaar heb gespeeld. Wie dol is op games als Zelda en Assassin’s Creed moet zeker even doorlezen.
Een nieuwe game met veel bekende elementen
Immortals Fenyx Rising is een grote pan soep. Daarin zitten een hoop ingrediënten van Zelda: Breath of the Wild en Assassin’s Creed die goed geroerd en op smaak gebracht zijn door Ubisoft Quebec. Het resultaat is een enorm smakelijk soepje waarvan ik en de kinderen al dagen geen genoeg meer kunnen krijgen.
De open fantasiewereld in Immortals Fenyx Rising ziet er met alle flonkerende kleuren werkelijk betoverend uit. Het spel neemt de speler mee in een verhaal dat zich heeft laten inspireren door de oude Griekse Mythologie. We hebben Immortals Fenyx Rising van Ubisoft mogen testen op onze fonkelnieuwe PlayStation 5. Op deze console ziet alles er zo beeldschoon uit dat ik geregeld een berg beklimmen om te genieten van de uitgestrekte kleurrijke landschappen. Het mag een game zijn met een enorme onhandige titel, na het spelen heeft Immortals Fenyx Rising zich bij mij zich direct gevestigd.
Op ontdekkingsreis
Het spel begint met een vertelling door de Griekse god Prometheus aan Zeus. Voor wie niet helemaal bekend is met de Griekse Mythologie: Prometheus is de zoon van de Titaan Lapetos. Hij stal het vuur van de goden dat door Zeus werd bewaakt en gaf het aan de mensheid. Daarmee leerde hij de mens het gebruik van het vuur en het smeden. Zeus gooide hem van de Olympus af en liet hem aan een rots in het Kaukasus‑gebergte ketenen. Een adelaar pikte elke dag een stuk uit zijn lever die de volgende dag weer aangroeide. Hier wordt ook geregeld gerefereerd en over gegrapt.
In het spel is Prometheus nog aan de berg geketend en hij waarschuwt Zeus dat Typhon (een enorme Titaan die heerschappij probeert te verwerven over alle goden en mensen) is ontsnapt. Hij heeft alle goden ontvoert en Zeus krijgt geen andere keus dan de hulp van de stervelingen (mensen) inschakelen.
Zeus is nogal sceptisch en wil al helemaal niet de hulp van de stervelingen. Daar denkt Prometheus anders over en in een verhaal probeert hij Zeus te overtuigen dit wel te doen. In dit verhaal kruip je in de rol van Fenyx, een jonge Griekse sterveling, die terecht komt op het mystieke gouden eiland. Daar komt hij/zij (je kunt kiezen of je een mannelijk of vrouwelijk karakter wil spelen) er snel achter dat je broer en alle andere Griekse krijgsmachten in steen zijn veranderd. Al snel vind je verschillende krachten van de Griekse goden die door Typhon gestolen waren. Met deze goddelijke krachten is het de bedoeling dat jij, als sterveling, de reus Typhon verslaat en hiermee de goden bevrijd en vloek opheft.
Direct opgenomen door de fantasiewereld
Ik was vrijwel direct betovert door de prachtige animaties en enorm soepele gameplay. Ik hou er enorm van om zelf een karakter te kiezen en op een of andere manier vind ik het ook leuker om met een vrouwelijk karakter te spelen. Mijn Fenyx heeft ook blauw haar, helderblauwe ogen, sproetje en geen overdreven tattoos. Toch is ze een bikkelharde want ze vecht met de grootste meest meedogenloze schepsels die er rondlopen. Ook de speelstijl speelt direct goed weg. Ik heb vele honderden uren in The Legend of Zelda: Breath of the wild zitten en veel elementen komen enorm overeen. Van klimmen tegen muren waarmee je stamina gebruikt en van de muur klettert als je stamina op is tot met de krachten van Herakles rotsblokken en metalen blokken optillen het voelt allemaal net te bekend om niet de vergelijking te hoeven maken.
Ook kun je in Immortals Fenyx Rising dieren temmen en er lekker op rondrijden. De besturing van je net getemde dier voelt zeer goed. Dat is vooral te danken aan de enorm soepele gameplay. Je springt foutloos over van een wandeling tot de rug van je getemde Anemoon. Geen gedoe met tien keer op een knopje drukken voordat de game begrijpt wat ik wil. Het plan dat in mijn hoofd zit gebeurt ook echt direct op het scherm.
Het spelen van Immortals Fenyx Rising gaat als een warm mes door de boter. In veel opzichten heeft het spelen van de game veel weg van Zelda. Ubisoft doet het echter zo goed dat ik mij er geen moment aan heb hoeven storen. Iedereen mag natuurlijk zijn eigen mening hebben. Ik ben bang dat er al een groepje Zeldafans met de hooivorken klaar staat om Ubisoft te bestormen. Ik hoop het echter niet. Van mij mogen er nog vele delen van dit fantastische spel verschijnen. Ik hoop dat dit niet een eenmalig uitstapje is geweest.
Puzzelen tot je erbij neervalt
De puzzels in Immortals Fenyx Rising zitten enorm goed in elkaar. Er zijn verschillende soorten puzzels in de game. Er zijn kleine puzzels waar simpelweg een afbeelding op een paar blokken in de juiste volgorde moet duwen. Dat klinkt simpel, maar het kan knap listig zijn. Grote puzzels vind je vaak in de Vaults. Vaults zijn een soort onderwerelden. Ja er zijn veel raakvlakken met de tempels van Zelda, maar ook hier kan het gemakkelijk worden vergeven. In de vaults moeten vele opdrachten en puzzels uitgevoerd worden om een doel te bereiken. Bij deze puzzels soms veel van je tactisch inzicht gevraagd. Ik heb vele puzzels in games gespeeld en Immortals Fenyx Rising is hier ook heel sterk in.
Het mooie is dat de puzzels enorm divers zijn. Grote ballen die op allerlei mogelijk manier op hun plek gezet moeten worden. In de juiste volgorde over ronde schijven wandelen. Het in de hens zetten van ballen om ze rollend naar een andere plek te krijgen. Mechanische puzzels in gang zetten om op precies het juiste moment een pijl naar knop te knallen. Stukjes fruit zoeken en aanbieden bij de juiste god. De game blijft je prikkelen om door te spelen. Voor ik het wist was het drie uur ’s nachts en zat ik nog te puzzelen en te genieten van het eindeloze prachtige landschap.
Gevechten
Natuurlijk wordt er ook flink wat gevochten in de game. Hier heeft Ubisoft hun eigen paard uit de stal voor getrokken, want de gevechten hebben juist meer raakvlakken met de Assassin’s Creed games. Wie de game in hard speelt zal bijna Dark Souls achtige praktijken moeten uithalen om een monster te kunnen verslaan. Leer zijn bewegingen kennen en spring op tijd opzij. Ben je te gulzig voor de overwinning en hak je er iets te lang op los dan komt dat je met een tegenaanval vaak duur te staan. Deze vorm van strategisch erop los meppen zorgt er wel voor dat je na een overwinning een enorm sterk gevoel van voldoening overhoudt en de controller even moet neerleggen om je zweterige handjes wat rust te geven.
Ik moet wel heel eerlijk zijn dat het gevecht systeem natuurlijk niet zo divers en complex is als die van Dark Souls, maar op sommige momenten heb ik het wel net zo intensief ervaren. Als je karakter wat sterker wordt en meer vaardigheden leert, worden de gevechten ook iets makkelijker en hak je wat sneller een monster terug naar de onderwereld. Een vijand heeft ongeveer vijf verschillende aanvallen die hij kan uitvoeren. De truc is de aanvallen herkennen en daarop anticiperen. Word je onverwachts toch geraakt kun je gezondheidselixers gebruiken om beter te worden (deze elixers kun je overigens zelf brouwen in een soeppan). Er zijn ook elixers die je stamina verhogen, is er een elixer die je tijdelijk meer aanvalsschade geeft en is er een verdedigingselixer.
Ik raak niet uitgepraat over Immortals Fenyx Rising
De opbouw van het spel heeft een typische Ubisoft indeling. Zo is het leren van vaardigheden een typisch iets voor Assassin’s Creed. Maar waar Unisoft ook erg goed in is is het perfect timen van humor. Humor is een moeilijk goed, zeker bij videogames en Ubisoft is hier een kei in. Vaak nemen Zeus en Prometheus de Griekse mythologie op de hak. Dit zorgt geregeld dat je met een lach op je gezicht aan het spelen bent. Ook de flauwe opmerkingen van Zeus richting de stervelingen is geestig. Net als het drammen over het verhaal dat eindeloos duurt.
Wie een beetje bekend is met de Griekse Mythologie kan de humor gemakkelijk herkennen en waarderen. Geloof me door alle tekenfilms uit je jeugd weet je waarschijnlijk meer dan je zelf denkt. Je hoeft ook echt geen historicus te zijn om de humor te begrijpen. Zoals Aristoteles ooit zei: “Het geheim van humor is verrassing.” En die verrassing weet Ubisoft heel erg goed te timen.
Vergeet de tijd
Alleen een game die mij echt aanspreekt laat me de tijd en de wereld om mij heen vergeten. Voor ik het wist zat ik om half twee ’s nachts nog op de bank vijanden te verslaan en puzzels te kraken. Het jaar van Animal Crossing heeft er ineens een geduchte concurrent bij gekregen. Hoewel ik dit jaar ook echt genoten heb van Watch Dogs: Legion, ben ik bang dat ik na het spelen van Immortals Fenyx Rising er een nieuwe favoriet heb.
Conclusie
Ik raak tegen mijn vrienden niet uitgepraat over de game. Elke winkel waar ze games verkopen vertel ik wat voor fantastische game Immortals Fenyx Rising is. Als ik ’s slaap droom ik over enorme monsters die mijn blauwharige heldin aan het kapot rammen is. De soep van Ubisoft is gewoon enorm goed geslaagd en van mij mogen ze lekker zo door blijven koken. Immortals Fenyx Rising is een perfect recept geworden. Goede uitgebalanceerde gevechtssystemen, prachtige adembenemende animaties, een goed verhaal en een flinke dosis goede humor. Een spel dat je blijft spelen en niet meer loslaat. Een dikke 10 en als we een prijs konden uitreiken zou het zonder twijfel naar Immortals Fenyx Rising gaan! Dit is het spel van het jaar (op Animal Crossing na dan).
Geef een reactie