Van Microsoft kregen we een aantal games om de Xbox Series X tot het uiterste te testen. Bij deze games zat ook Yakuza: Like a Dragon. Heel eerlijk, ik heb nog niet eerder een spel uit deze serie gespeeld Wat ik tijdens het spelen van Yakuza: Like a Dragon wel heb geleerd is dat ik een genre heb gemist die mij enorm ligt.
Ik hou van spellen met een verhaal. Daarmee ben ik dit jaar al enorm verwend, want er zijn heel wat van dit soort spellen verschenen. Recent nog heb ik kunnen genieten van het verhaal in Watch Dogs Legion, Marvel’s Avengers, Final Fantasy VII Remake en Last of Us 2. Dat Yakuza: Like a Dragon ook een hele toffe story heeft had ik nooit kunnen raden. Het is overigens wel een typisch Japans verhaal, maar mensen wat heb ik genoten! Een zeer meeslepend verhaal over een Yakuza lid dat door zijn familie verbannen wordt, dat regelmatig afgewisseld wordt met wat vreemde humor. Geregeld heb ik hardop moeten lachen.
Het verhaal van een goedhartige Yakuza
Ik ken niet de vorige delen, maar ik heb begrepen dat in Yakuza: Like a Dragon een nieuwe hoofdfiguur speelt. Zijn naam is Ichiban Kasuga. Deze Yakuza heeft een wat zachtaardig karakter voor een Yakuza. Zo eist hij als Yakuza geld van iemand terug die seksfilms aan kinderen heeft verkocht en laat hij het geld teruggeven aan de ouders. Het klinkt erger dan het is en tijdens het spelen is het zeer lachwekkend hoe dit soort onderwerpen ter sprake komen. Het komt erop neer dat Ichiban eigenlijk een verschrikkelijke Yakuza is en geregeld zijn emoties de regel laten bepalen. Dat maakt ook wel weer dat hij in grappige situaties komt.
Sprong in de toekomst
Het verhaal van Ichibans begint op oudejaarsdag in het jaar 2000. Daar is hij nog maar een jonge yakuza met een zeer lage rang. Je leert in dit eerste hoofdstuk de geschiedenis van Ichiban kennen. Ik had hier het gevoel alsof ik een goed boek aan het lezen was. Erg sterk gedaan, want je bouwt hier een soort band op met het karakter. Het maakt je uiteindelijk ook boos als je bij het plot komt: hier vraagt het hoofd van Ichibans Yakuza-familie, die hij als een vader ziet, om een gevangenisstraf uit te zitten voor een moord die hij niet heeft gepleegd. Door zijn trouwe karakter gaat het daarmee akkoord. Achttien jaren later wordt Ichiban vrijgelaten in een wereld die hij niet kent. Bedenk zelf maar even hoe de wereld er in het jaar 2000 uitzag en nu. Als je zonder zelf mee te ontwikkelen in iPhones, internet en communicatie een sprong maakt naar deze tijd, kom je in een compleet andere wereld terecht.
Je komt terecht in de onderlaag van de maatschappij
Zonder veel spoilers vrij te geven kan ik je vertellen dat je vanaf dit moment de duistere kanten van de Japanse samenleving gaat ontdekken. De gebroken mensen die tussen wal en schip vallen en de illegale activiteiten, zo veel als er zijn, zijn dan vaak een middel om te overleven. Je krijgt de samenleving te zien, die die mensen als producten beschouwt en vaak verborgen blijft van de aandacht. Gelukkig brengt Yakuza: Like a Dragon iemands situatie vaak op een sympathiek aan het licht. Het spel geeft een menselijk beeld op mensen die ongevraagd in deze situaties belanden. Hoe deze mensen op straat belanden en vaak gekwetst en beschadigd naar het leven kijken. De personages brengen enorm tragische verhalen met zich mee, maar met Ichibans enthousiaste en goedhartige karakter overtuigt hij deze mensen dat ze helden kunnen zijn als ze in zichzelf geloven en ze een tweede kans krijgen.
Gameplay: een mix van RPG en beat ‘em up
De gameplay van Yakuza: Like a Dragon is echt uniek. Ik kan het niet anders beschrijven dan een mix tussen RPG en beat ‘em up in een flinke Japanse soep. Je bent vrij om rond te wandelen in de stad. Loop je een paar bendeleden tegen het lijf, dan beland je in een turn-based vechtsysteem dat ook veel weg heeft van een beat ‘em up. Je bent in dit vechtsysteem vrij om een heel klein beetje te bewegen, wachtend op een opdracht die je kunt ingeven. De gevechten zijn hierdoor niet zo statisch als gebruikelijke turn-based vechtsystemen.
Ook speelt de omgeving een rol bij gevechten. Zit er bijvoorbeeld een bankje, fiets of prullenbak tussen jou en je vijand, dan schopt het karakter deze tegen de ander. Naast een aanval met je vuisten kun je ook vaardigheden gebruiken. Bij deze aanballen moet je tijdens de aanval op het juiste moment de knoppen op je controller indrukken. Persoonlijk ben ik hier een ramp in, zeker als ik lichtelijk in paniek tegenover een groep veel sterkere bendeleden sta. Spelers kunnen ook een inkomende aanval blokkeren door goed op de knop te drukken.
Wat Yakuza: Like a Dragon ook echt speciaal maakt is dat de keuzes die je maakt de vecht skills van je karakter bepalen. Zo kun je meerdere keren slaan als je een baan als breakdancer aanneemt. Ook je partners krijgt zijn eigen unieke aanvallen op basis van de banen die zij hebben.
Extra’s om je mee te vermaken
Naast het hoofdverhaal zitten er in Yakuza: Like a Dragon genoeg extra elementen om je vele uren te vermaken. Kies uit een van de tientallen side-quests in het district Yokohama zoals kart racen of speel een paar rondes Virtua Fighter 2. Ga de uitdaging aan met een karaoke, waar je niet je eigen stem hoeft in te zetten, maar wel op het juiste moment op de knoppen moet drukken. Zelf vind ik het erg grappig om op een bakfiets door de stad te racen en blikjes te verzamelen. Tijdens het fietsen kun je anderen met hun bakfiets van de weg fietsen en blikjes stelen. Het grappige is ook dat alle zijmissies effect hebben op de omgeving. Hoe meer je blijft verkennen en missies blijft doe hoe meer de stad zich openbaart en je het gekke Japanse stadsleven te zien krijgt.
Grafisch
Het spel ziet er op de Xbox Series X enorm gelikt uit. Volle en drukke straten zien eruit als een scène uit een film. Wel is het wat anders dan de games die we normaal gewend zijn. Ik moest geregeld terugdenken aan de games die ik veel op mijn Dreamcast speelde. Dit kwam niet alleen door de speelstijl, maar vooral door de unieke grafische stijl die gebruikt wordt. Op de Xbox Series X ziet alles er ook nog eens zeer vloeiend uit en zijn snelle gevechten enorm tof om te zien en uit te voeren. Ook is er veel detail te zien van een zweetdruppel tot verschillende kleuren licht die in elkaar vermengen tot een andere kleur. Dankzij HDR spatten deze kleuren ook nog eens van je scherm en is het niet alleen leuk om te spelen, maar ook een lust voor het oog om te zien.
Conclusie
Ik ging blind in het spel Yakuza: Like a Dragon en wist totaal niet wat ik kon verwachten, maar wat ben ik blij dat ik met deze serie kennis heb mogen maken. Met mijn review hoop ik dat ik een beetje heb kunnen overbrengen waarom ik zo enthousiast ben. Japanse RPG’s zijn wel compleet andere stijl dan dat ik eerder veel speelde. Van die stijl moet je houden, maar mij is het heel erg goed bevallen.
Dankzij alle zijverhalen en de vele minigames kan ik Yakuza: Like a Dragon nog steeds niet neerleggen. Ik blijf nieuwe minigames en nieuwe verhalen ontdekken om te spelen. Yakuza: Like a Dragon is een spel dat mij nog lang zal bijblijven. Als je ooit geïnteresseerd was in een van de Yakuza-spellen, dan is dit een prima moment om met de serie te beginnen.
Geef een reactie