In de kringloopwinkel ben ik inmiddels een bekend gezicht. Meestal neem ik oude videogames mee naar huis, maar dit keer stond er iets heel anders op me te wachten: een Razer BlackWidow Elite toetsenbord. Helemaal bedekt onder een vieze laag stof, duidelijk nooit schoongemaakt en met een behuizing die zijn beste tijd had gehad. Het zwart was grotendeels weggesleten waardoor het blanke metaal zichtbaar werd. In eerste instantie dacht ik: wat moet ik hier nou mee?
Na een korte check bij CeX bleek het model nog altijd zo’n 60 euro waard te zijn. Lars stelde voor: “Of ik maak hem schoon en je betaalt er 30 euro voor, of je neemt hem in deze staat mee voor 15 euro.” Uiteindelijk werd het zelfs een tientje, en voor dat bedrag kon ik dit avontuur niet laten liggen.
Toch heb ik een zwak voor Razer. Vooral hun muizen gebruik ik al jaren, en ook hun toetsenborden staan bekend om degelijke kwaliteit. Zeker beter dan mijn Corsair K100, die ondanks goed onderhoud al eens zomaar de geest gaf. In de testhoek bij de kringloop tilde ik het toetsenbord op. Massief, zwaar en meteen een vertrouwd gevoel. “Zo dan, dat is nog eens een toetsenbord”, zei ik hardop. Lars, die de elektrahoek runt, was net zo enthousiast.
Schoonmaakactie
Het was een zonnige nazomerdag, dus ik besloot meteen aan de slag te gaan. Bij de Action haalde ik een matzwarte spuitbus, schoonmaakspullen en een emmer. Eenmaal thuis maakte ik eerst een foto van de toetsen zodat ik ze later op de juiste plek terug kon zetten. Gelukkig zijn toetsenborden van dit kaliber ontworpen om de keycaps los te halen, maar de switches zelf kon ik er niet uit krijgen.
De toetsen gingen in een sopje, terwijl ik het toetsenbord zelf met een tandenborstel te lijf ging. Aangekoekt vuil en kattenharen verdwenen laag voor laag. Met een doek poetste ik de rest schoon en liet het geheel drogen. Vervolgens plakte ik alles af wat niet gespoten mocht worden.
Een nieuwe jas
De goedkope matzwarte spuitbus bleek een gouden greep. Ik legde het toetsenbord in een doos en spoot er een egale laag overheen. Tot mijn verbazing sloot de kleur perfect aan bij het origineel. Na een half uurtje in de zon volgde een tweede laag en later nog een derde. Het resultaat was strak, professioneel en niet te onderscheiden van de fabrieksafwerking.
De toetsen uit de emmer zagen er na een grondige poetsbeurt weer fris uit. Geen slijtage, alleen wat sporen van intensief gebruik die volledig verdwenen na het schoonmaken. In de zon liet ik ze verder drogen.
Het eindresultaat
Na een kop thee en wat geduld kon ik het toetsenbord weer opbouwen. Toets voor toets klikte ik terug op zijn plek. Het verwijderen van de tape liet zien hoe goed de nieuwe verflaag aansloot. Binnen een half uur stond er ineens een toetsenbord dat bijna als nieuw oogde.
Op de pc werd het Razer BlackWidow direct herkend. Met de officiële Razer-software werkte alles zoals het hoort. Op mijn tweede setup in het kantoor staat nu een toetsenbord dat straalt alsof hij net uit de doos komt. Mijn maatje Gerald, die had meegeholpen, was net zo verrast over het resultaat. De rest van de dag hebben we gegamed: hij achter de refurbished Razer, ik achter mijn vertrouwde Corsair. Maar stiekem keek ik regelmatig naar dat BlackWidow Elite-toetsenbord dat ik voor een habbekrats uit de kringloop had gered.
Geef een reactie